بررسی عوامل خطرساز خون ریزی از زخم های پپتیک

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، بررسی نقش عوامل متعدد خطرساز در خون ریزی از دستگاه گوارش فوقانی در بیماران مبتلا به زخم پپتیک است.مواد و روش ها: در این بررسی بیماران مبتلا به خون ریزی حاد قسمت فوقانی دستگاه گوارش به علت زخم پپتیک و بیماران مبتلا به زخم پپتیک بدون خون ریزی با یکدیگر مقایسه شدند. آندوسکوپی قسمت فوقانی دستگاه گوارش و سپس آزمون اوره آز سریع برای بیماران هر دو گروه انجام شد. رابطه بین متغیرهایی که در ذیل اشاره می شود با خطر خون ریزی در قسمت فوقانی دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفت. این متغیرها شامل: جنس، سن، مصرف سیگار، سابقه قبلی خون ریزی از قسمت فوقانی دستگاه گوارش و سابقه مصرف داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی(nsaid)، اندازه زخم، محل زخم، مدت زمان ابتلا به زخم یپتیک و وضعیت هلیکوباکتر پیلوری بودند. برای شناسایی عوامل خطرساز مستقل، از آزمون آنالیز چند متغیری logistic regression استفاده شد.یافته ها: از 448 بیمار مبتلا به زخم پپتیک، 161 نفر مبتلا به خون ریزی از قسمت فوقانی دستگاه گوارش و 278 نفر بدون عارضه خون ریزی از زخم، مورد مطالعه قرار گرفتند. آنالیز تک متغیری نشان داد که تفاوتی در ارتباط با مصرف سیگار و طول ابتلا به زخم در دو گروه وجود ندارد. میزان خطر نسبی (or) برای عوامل زیر در تحلیل رگرسیون لجستیک به شرح زیر است: زخم معده/دئودنوم 11.90 (فاصله اطمینان 95 درصد: 35.03 - 4.04) ، سابقه خون ریزی قبلی از زخم 7.72 (فاصله اطمینان 95 درصد: 13.58- 4.39)، اندازه زخم 2.63 (فاصله اطمینان 95 درصد: (1.20-5.77 و مصرف 2.21 nsaid (فاصله اطمینان 95 درصد: 4.20- 1.17)، جنس مرد 1.71 (فاصله اطمینان 95 درصد: 2.89- 1.07) و سن با افزایش خطر 1.03 به ازای هر سال افزایش در سن (فاصله اطمینان 95 درصد: 1.04- 1.01). در آنالیز چندمتغیری، هلیکوباکترپیلوری یک فاکتور مستقل محسوب نمی شد or=0.49)،فاصله 95 درصد: (0.23-1.04.استنتاج: خطر خون ریزی از دستگاه گوارش فوقانی قایا به محل زخم (معده)، سابقه خون ریزی، اندازه زخم و مصرف داروی nsaid ارتباط دارد. در منطقه ای که شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری بالا است، ممکن است این عفونت یک عامل خطرساز برای خون ریزی از زخم پپتیک محسوب نشود.